Αρχιτέκτονες: Διονύσης Σοτοβίκης | Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Χρύσα Σκιαδά, Κίρκη Μαριολοπούλου | Στατική Μελέτη: Χρήστος Παπαδόπουλος | Κατασκευή: Διονύσης Σοτοβίκης | Φωτογράφοι: Δημήτρης Μπενέτος |2009
Ο σχεδιασμός του κτιρίου ξεκίνησε με μία πρόκληση για το πώς μπορούμε να κτίσουμε μέσα σε ένα ήδη ασφυκτικά δομημένο περιβάλλον, στο οποίο όμως παραδόξως, οι γείτονες εξακολουθούν να λένε μεταξύ τους μία «καλημέρα». Στο συγκεκριμένο οικόπεδο βρισκόταν ένας από τους πιο παλιούς φούρνους και σημείο αναφοράς της γειτονιάς. Έτσι στο ισόγειο-πυλωτή του νέου κτιρίου έχουν μείνει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα στοιχεία των παλιών τοίχων ήταν σε μια προσπάθεια να αγκαλιαστούν οι παλιές μνήμες του προηγούμενου κτιρίου και ταυτόχρονα να δημιουργηθεί μία συνέχεια.
Το νέο κτίριο επίσης, οπισθοχωρεί από την οικοδομική γραμμή και την περασιά όλων των άλλων κτιρίων, δημιουργώντας μεν ένα κενό στη συνέχεια της όψης του δρόμου, προσφέροντας δε στους ενοίκους του κτιρίου περισσότερο χώρο μπροστά τους. Το κτίριο δεν θέλει να να διαταράξει την υπάρχουσα δομημένη κατάσταση, αποτραβιέται αλλά συγχρόνως προσπαθεί να ξεκινήσει ένα διάλογο απλώνοντας ένα χέρι-εξώστη προς το δρόμο και τα γειτονικά κτίρια, καλώντας τους ενοίκους τους σε έναν συμβολικό διάλογο και συζήτηση.
Όλος ο σκελετός του κτιρίου που είναι από σκυρόδεμα παραμένει εμφανής τόσο στις προσόψεις του κτιρίου όσο και στο εσωτερικό των διαμερισμάτων, ενώ ο εξώστης/πρόβολος είναι επενδεδημένος με σανίδες ξύλου, όχι μόνο τονίζοντας έτσι την συμβολική διαφορετικότητά του από το υπόλοιπο του κτιρίου αλλά και υπογραμμίζοντας την διαδικασία κατασκευής του εμφανούς σκυροδέματος.